مقایسه اثربخشی درمان شناختی - رفتاری و فراشناختی بر درهم آمیختگی فکر بیماران مبتلابه وسواس فکری - عملی

پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و فراشناختی بر درهم آمیختگی فکر بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی انجام شد. مطالعه حاضر از طرح های نیمه آزمایشی با مدل پیش آزمون-پس آزمون و دارای دو گروه آزمایشی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر دانشگاه علم و صنعت ایران در سال تحصیلی 94-93 بود. نمونه گیری اولیه به صورت داوطلبانه توسط فراخوان اجرای پژوهش انجام شد و افراد پرسشنامه پادوا ساناویو را تکمیل نمودند؛ سپس از میان آن ها 12 نفر مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی که به تایید روانشناس بالینی (براساس ملاک های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی نسخه پنجم) نیز رسیده بودند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی شناختی رفتاری (6=n) و فراشناختی (6=n) به طور تصادفی قرار گرفتند. سپس آزمودنی ها پرسشنامه درهم آمیختگی فکر را تکمیل نمودند و مداخلات شناختی-رفتاری و فراشناختی هر یک به مدت ده جلسه دو ساعته اجرا شدند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. هر دو روش درمانی فراشناختی (P<0.001) و شناختی - رفتاری (P<0.001) در کاهش آمیختگی فکر، در پایان درمان و بعد از پیگیری یک ماهه موثر واقع شدند. به طور کل هر دو گروه فراشناختی (P<0.001) و شناختی - رفتاری (P=0.001) در کاهش وسواس فکری - عملی نیز موثر هستند. همچنین اثربخشی هر دو گروه شناختی - رفتاری و فراشناختی در آمیختگی فکر (0.07=P) در پایان درمان و بعد از پیگیری یک ماهه تفاوت معنی داری ندارند. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت هر دو درمان شناختی رفتاری و فراشناختی در کاهش آمیختگی فکر و اختلال وسواس فکری-عملی موثر می باشند و درمان فراشناختی به عنوان درمان جدیدتر در حوزه روانشناختی می تواند جایگزین درمان شناختی-رفتاری در کاهش نشانه های وسواس فکری عملی و زیر شاخه های آن باشد.