بررسی ارتباط فرهنگ (فردگرایی- جمع گرایی) با استرس مراقبین جانبازان شهر تبریز در سال 1394

به دنبال هر جنگی، اختلالات روانی در سربازان و خانواده آنها دیده می شود. ازجمله این اختلالات، استرس های زندگی بعد از جنگ بر روی این خانواده ها است. نژاد و فرهنگ نقش مهمی در میزان استرس دارد. همچنین فرهنگ می تواند در ارزیابی رویدادهای استرس زا، درک و رفتار های مقابله ای با آن را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه تعیین رابطه میان استرس و فرهنگ فردگرایی- جمع گرایی در مراقبین جانبازان که عضوی از خانواده جانباز می باشد، است. این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جمعیت هدف مراقبین جانبازان شهر تبریز می باشد. باتوجه به فرمول کوکران از میان حدودا 6000 مراقب جانباز، 360 نفر از آنان که به کلینیک فجر تبریز مراجعه می کردند به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ثبت اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش میزان استرس کوهن و ویلیامسون و پرسشنامه فرهنگ فردگرایی- جمع گرایی اوکلند استفاده شد و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری رگرسیون تحلیل شد. بین هر دو بعد فرهنگ فردگرایی و جمع گرایی با استرس در گروه سنی جوانان رابطه معنادار وجود دارد(p<0/05). افراد جوانی که فرهنگ فردگرا دارند استرس کمتر و افراد جوانی که فرهنگ جمع گرا دارند استرس بیشتری دارند. در گروه سنی بزرگسالان بین فرهنگ فردگرایی با استرس رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد(P<0/05)، به این معنی که گروه سنی بزرگسالی که فرهنگ فردگرایی دارند استرس بیشتری را تجربه می کنند در صورتی که بین فرهنگ جمع گرایی و استرس در گروه سنی بزرگسال رابطه ای یافت نشد(P>0/05). اگر مراقبین جوان باورهای فردی و استقلال را در اولویت قرار دهند استرس کمتری را تجربه خواهند کرد و افراد جوانی که در اختیار گروه باشند استرس بیشتری خواهند داشت. اگر مراقبین بزرگسال در اختیار گروه باشند استرس کمتری را تجربه می کنند.