مقایسه تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی بر کنترل پوسیدگی، خواص کیفی و برخی فلاونوئیدهای میوه پرتقال تامسون ناول در انبار سرد

پوسیدگی ناشی از کپک های سبز و آبی یکی از دلایل اصلی فساد پرتقال تامسون می باشد و می تواند تبدیل به یک عامل محدود کننده در انبارمانی میوه ها گردد.هدف این مطالعه بررسی تاثیر تیمارهای واکس، آب گرم، کلرید کلسیم و تیمار قارچ کش تجاری تکتو‏60 بر پوسیدگی، از طریق القای بیوسنتز ترکیبات فلاونوئیدی و در‏نتیجه حفظ کیفیت پس‏از برداشت میوه ‏های پرتقال تامسون ‏ناول (سالم، زخم شده و آلوده شده با قارچ پنی‏سیلیوم) بود. میوه ‏ها به مدت سه ماه در انبار سرد با دمای 5 تا 7 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی حدود 75 تا 90 درصد نگه‏داری شد. کاهش وزن در میوه های واکس‏ خورده کمتر از سایر تیمارها بود. میوه‏های زخم‏شده و آلوده‏سازی شده شانس زیادی برای بقا نداشتند، تنها تیمارهای تکتو‏60 و آب‏گرم توانستند پوسیدگی میوه‏های زخم و آلوده را به‏طور معنی داری کاهش دهند. در مقابل هیچ یک از تیمارها در‏کنترل پوسیدگی میوه‏ های بدون‏ زخم اختلاف نداشتند. میزان فنل‏ کل پوست و گوشت میوه در دوره انبارداری کاهش یافت. مقدار هسپریدین پوست نیز در تیمار واکس بریتکس 1050 میکرو‏گرم بر گرم عصاره بود. بیشترین مقدار اسکوپارون پوست و گوشت میوه به‏ترتیب در تیمار آب‏ داغ (9/100 میکروگرم بر گرم عصاره) و تیمار کلسیم‏+‏زخم (71/64 میکروگرم بر گرم عصاره) بود. کاربرد تیمارهای تکتو 60 و آب گرم می تواند پوسیدگی میوه‏های زخم و آلوده را کاهش دهد. تیمارها در کنترل پوسیدگی میوه‏های بدون زخم تفاوتی نداشتند که این موضوع اهمیت جلوگیری از آسیب مکانیکی به میوه در مرحله قبل از برداشت و زمان جابجایی را نشان می‏دهد.