مطالعه کیفیت ازدواج مجدد پس از طلاق رویکرد داده بنیاد

با افزایش میزان طلاق، ازدواج مجدد نیز به پدیده ای شایع تبدیل شده است که میزان رضایتمندی و ثبات آن کمتر از ازدواج اول است. با توجه به نقص دانش بافتی در این حیطه، پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفیت ازدواج مجدد و ارائه مدل مفهومی انجام شده است. در این پژوهش از مطالعه کیفی داده بنیاد استفاده شده است.نمونه مطالعه از بین زوج های ساکن شهر تهران که حداقل یکی از همسران ازدواج دوم به بعدش بوده و ازدواج اول آن ها به علت طلاق خاتمه یافته بود، بیست نفر به شیوه‏ هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. در این پژوهش از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. داده ها نیز از طریق فنون کدگذاری استراوس و کوربین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر طبق نتایج،“ناهمخوانی اولویت ها” به عنوان مقوله محوری، تعیین کننده کیفیت ازدواج مجدد بود. شدت این ناهمخوانی تحت تاثیر عوامل فردی (نگرش و انتظارات، ناامنی عاطفی، میزان آمادگی برای ازدواج مجدد و اعتیاد)، عوامل بافتی (عوامل اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و ویژگی های جمعیت شناختی) و عوامل مداخله گر مربوط به ازدواج قبلی (همسر سابق، فرزندان ناتنی و طول مدت ازدواج قبلی) قرار داشت، و راهبردهای به کارگرفته شده در مقابله با تعارض ناشی از ناهمخوانی اولویت ها، میزان رضایت و کیفیت ازدواج مجدد را تعیین می کند. نتایج حاصل از این پژوهش بر اهمیت اقدامات پیشگیرانه و آموزشی در کیفیت ازدواج مجدد تاکید دارد. لذا طراحی برنامه های آماده سازی و غنی سازی روابط برای افرادی که پس از طلاق قصد ازدواج مجدد دارند، با هدف شناساندن چالش های بالقوه ازدواج مجدد به زوج ها، ارتقا مهارت های ارتباطی و اتخاذ راهبردهای کارآمد در مواجه با چالش ها، می تواند نقش موثری در افزایش کیفیت ازدواج مجدد داشته باشد.