توسعه کارکنان و تمایل به ترک خدمت داوطلبانه با نقش میانجی قابلیت استخدام

سازمان ها برای توسعه کارکنان خود از راه های متفاوتی استفاده می کنند. البته لازم به ذکر است اقدامات توسعه ای صرفا به آموزش منتهی نمی شوند. بدین منظور هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اقدامات توسعه ای کارکنان بر تمایل به ترک خدمت داوطلبانه است که قابلیت استخدام می تواند این تاثیر را تقویت یا تضعیف نماید. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی است و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان اعم از دولتی و خصوصی تشکیل می دهند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های دستی و الکترونیکی استفاده گردیده است. با توجه به نامحدود بودن جامعه آماری تعداد 380 پرسشنامه توزیع گردید. تعداد 207 پرسشنامه معتبر با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS و SMART PLS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. اقدامات توسعه ای هر کدام اثرات متفاوت و معناداری بر قابلیت استخدام درونی و بیرونی دارند. افزون بر این، قابلیت استخدام بیرونی تاثیر بیشتری بر تمایل به ترک خدمت داوطلبانه نسبت به قابلیت استخدام درونی دارد. مدیرانی که از توسعه کارکنان خود هراسان هستند بهتر است بر آموزش، سوابق شغلی و استقلال کارمند توجه داشته باشند زیرا این اقدامات توسعه ای کمتر منجر به ترک خدمت می شوند تا زمانی که اقدامات توسعه ای متوجه گردش شغلی، غنی سازی شغلی، ماموریت شغلی باشد.