تاثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت هدف گیری در کودکان بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونه آماری تحقیق 36 نفر از کودکان 10 ساله بودند که به صورت در دسترس انتخاب و پس از تخمین سایز هدف به سه گروه ادراک دایره بزرگ تر، ادراک دایره کوچک تر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق خطای ابینگهاوس نمایش داده شده بر روی زمین و توپ تنیس برای پرتاب از بالای شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدین صورت بود که، ابتدا شرکت کنندگان 10 کوشش را در مرحله پیش آزمون اجرا کردند. سپس در مرحله اکتساب 6 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنی ها گرفته شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه به همراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هم در مرحله اکتساب و هم در مرحله یادداری بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایره کوچک تر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان دهنده تاثیر سودمند خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت ورزشی است. بنابراین، به مربیان و دست اندرکاران ورزشی پیشنهاد می شود که از این متغیر جهت بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.