بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی اورژانس پیش بیمارستان

فرسودگی شغلی نتیجه پایانی استرس شغلی مدیریت نشده است. در این ارتباط، کارکنان عملیاتی پیش بیمارستانی تنش شغلی قابل توجهی را تجربه می کنند؛ زیرا اولین افرادی هستند که بر بالین بیمار حضور پیدا می کنند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان اوژانس پیش بیمارستانی مراکز شهری و جاده ای استان گلستان انجام شد. در این مطالعه که با رویکرد توصیفی- مقطعی انجام شد، 264 نفر واجد شرایط از بین کارکنان اورژانس در پایگاه های اورژانس استان گلستان در سال 1395 به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه Maslachبود که براساس مقیاس لیکرت سنجیده شد. در ادامه، داده ها وارد نرم افزار SPSS 18 با سطح معناداری (05/0P<) شدند و با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی، ضریب همبستگی Pearson، آزمون توکی، آزمون T و ANOVAتجزیه و تحلیل گردیدند. نتایجنشان دادند که رده سنی بیشتر افراد نمونه بین 25 تا 29 سال بوده و میانگین سابقه کاری آن ها هشت سال می باشد. شایان ذکر است که 46 درصد از آن ها قراردادی بودند و 63 درصد از آن ها با مدرک فوق دیپلم مشغول به فعالیت بودند. در رابطه با فرسودگی شغلی نیز از نظر توزیع فراوانی در سطح کلی، 4/23 درصد از آن ها دارای فرسودگی شغلی زیاد، 2/52 درصد دارای فرسودگی شغلی متوسط و 5/24 درصد دارای فرسودگی شغلی در سطح کم بودند. از سوی دیگر به لحاظ دفعات، بعد خستگی هیجانی با میانگین نمره 35/38 از 100 بالاترین میانگین نمره فرسودگی شغلی را داشت و بعد مسخ شخصیت (56/35) و عدم کفایت شخصی (06/29) به ترتیب رتبه های بعدی را کسب نمودند. نتایج میانگین و انحراف معیار در بعد خستگی هیجانی معادل 66/7±71/20، مسخ شخصیت برابر با 61/3±67/10 و بعد عدم کفایت شخصی معادل 56/10±95/13 به دست آمدند که با توجه به نمره هنجاری، تمامی آن ها در دسته متوسط قرار گرفتند. شایان ذکر است که از نظر ارتباط بین متغیر فرسودگی شغلی و ویژگی های دموگرافیک بین بعد عدم کفایت شخصی و میزان تحصیلات اختلاف معناداری وجود داشت (028/0P=). آگاهی از میزان فرسودگی شغلی می تواند اطلاعات مهمی را به منظور سیاست گذاری در راستای کاهش میزان جابه جایی و ترک خدمت کارکنان و ارتقای بهره وری آن ها به دست دهد.