روحانیت پیشتاز انقلاب

چیرگی عقل سکولار بر جنبه های مختلف حیات اجتماعی غربیان که با بهره گیری از دستاوردهای آن، تمدن غربی توانست دیگر تمدن ها و جوامع را مقهور خود سازد نمونه ای فراهم کرد که جوامع عقب مانده کوشیدند تا جهت نیل به توسعه و پیشرفت همان مسیر را بپیمایند. در ایران و ترکیه، رضاشاه و آتاترک نماینده چنین تفکراتی بودند که با تلاش هایی گسترده سعی در مدرن سازی داشتند. روندی که رضاشاه آغاز نمود طی دوره محمدرضاشاه نیز پی گرفته شد؛ ولی اقدام به نوسازی و توسعه اقتصادی، اجتماعی و آموزشی بدون توجه به توسعه سیاسی و ایجاد فضاها و بسترهای لازم جهت پذیرش این تغییرات موجبات سقوط دولت شاه را فراهم کرد و سرانجام این اقدامات متناقض آن بود که نظام شاهنشاهی غرب گرای پهلوی با انقلاب اسلامی برچیده شد. پس از فروپاشی نظام پادشاهی در ایران از میان تمام جریان های دخیل در انقلاب از چپ مارکسیسی گرفته تا فدائیان خلق و ملی گرایان این روحانیت بود که گوی سبقت را از دیگران ربود؛ اما چرا و چگونه؟ این پرسشی است که نویسنده کتاب می کوشد تا بدان پاسخ دهد؟