بررسی پاسخ برخی از شاخص های پلاکتی به دو ماه فعالیت مقاومتی در مردان جوان سالم

اختلال در هموستازیس خون، با بروز و پیشرفت بیماری های قلبی- عروقی مرتبط هستند. فعالیت بدنی در کنترل خودکار سیستم قلبی - عروقی نقش مهمی ایفا می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ شاخص های پلاکتی به دو ماه فعالیت مقاومتی در مردان جوان سالم بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 30 مرد جوان ورزشکار به صورت تصادفی در سه گروه ده نفره ی تمرین مقاومتی تک مفصله، تمرین مقاومتی چند مفصله و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها سابقه بیماری خاصی نداشته و در سه ماه گذشته از هیچ گونه مکمل کربوهیدراتی، اسیدآمینه ای، کافئینی و یا آنتی اکسیدانی استفاده نکرده و سابقه مصرف الکل و تنباکو را نداشتند. پروتکل تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. افراد با توجه به گروهی که در آن قرار داشتند، تمرینات خاص خود را انجام می دادند و گروه کنترل به فعالیت های روزانه خود می پرداخت. قبل از شروع و بعد از آخرین جلسه تمرینی، 6 سی سی نمونه خونی برای ارزیابی سطوح دی دایمر، درصد پلاکتی، متوسط حجم پلاکتی و کلسیم پلاسما جمع آوری شد. نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که بین مقادیر پیش آزمون و پس آزمون D-dimer, MPV, PCT تغییرات معنی داری وجود دارد (0/001=p). بین گروه های تجربی نیز تفاوت معنی دار بود؛ اما این تغییرات برای کلسیم غیر معنی دار بود (0/05<p). نتایج نشان داد انجام هشت هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی دار در متوسط حجم پلاکتی و درصد پلاکت ها شد. افزایش حجم متوسط پلاکتی نشان دهنده افزایش احتمال فعال شدن و تجمع پلاکتی است؛ اما افزایش فاکتور دی دایمر ممکن است باعث جلوگیری از انسداد شریانی ناشی از ترومبوز شود. درواقع، فعالیت ورزشی حتی با شدت متوسط نیز ممکن است برخی از فاکتورهای انعقادی را فعال کرده و باعث ایجاد عوارض بیشتر گردد. این نتایج در تنظیم شدت تمرینات برای افراد غیر ورزشکار به خصوص در ابتدای دوره تمرینی کمک کننده خواهد بود.