ارتباط علی توانمندسازی و خلاقیت کارکنان با سبک های رهبری در ادارات تربیت بدنی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی ایران

هدف این تحقیق بررسی رابطه علی بین توانمندسازی کارکنان ادارات تربیت بدنی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی ایران و خلاقیت با سبک های رهبری در آن می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات علی بود که به صورت پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق تعداد 800 نفر بود که شامل کلیه کارکنان ادارات تربیت بدنی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی کشور بودند. حجم نمونه به وسیله فرمول کوکران تعداد 260 نفر به دست آمد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بود، از شاخص های آماری چون فراوانی، میانگین و انحراف معیار استفاده شد. در بخش آمار استنباطی، نخست با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف به بررسی فرض نرمال بودن داده ها پرداخته شد. سپس، به منظور بررسی روابط دو متغیره و آزمون فرضیات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شد. در بررسی رابطه بین توانمندی کارکنان و خلاقیت کارکنان ادارات تربیت بدنی بر اساس نتایج به دست آمده از معادلات ساختاری ضریب مسیر بین توانمندی کارکنان و خلاقیت کارکنان برابر با 0/86 بود که این موضوع نشان دهنده ارتباط معنی دار بین این دو متغیر می باشد. در رابطه بین خلاقیت و سبک های رهبری نیز رابطه مثبت و معناداری بین متغیرها برقرار بود. همچنین نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین متغیر توانمندی کارکنان و سبک های رهبری در ادارات تربیت بدنی واحدهای دانشگاه آزاد کشور وجود دارد. با عنایت به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود، مسئولان، مدیران و سیاست گذاران ادارات تربیت بدنی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی، توجه خاصی را به توانمندی کارکنان داشته باشند، زیرا با افزایش توانمندی عزت نفس کارکنان نیز افزایش پیدا می کند و این امر سبب شکوفایی خلاقیت در بین آنان می شود که در این بین آنان با سبک رهبری مناسب می توان این عوامل را در جهت افزایش کارایی و بهره وری سازمان سوق داد.