استدلال یا سفسطه: مطالعه رتوریکی نطق ‏های موافق و مخالف نمایندگان مجلس شورای اسلامی

نطق نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران، یکی از امور موثر در اقناع نمایندگان به منظور دستیابی به نظرات همسو در موافقت یا مخالفت با موارد مطرح شده در صحن است. یکی از روش های متقاعد ساختن مخاطبان در یک فرایند گفتمانی، توسل جستن به استدلال است. چنانچه در فرآینداستدلال سازی، که یکی از نکات کلیدی در رتوریک است، به منظور دستیابی به بیشینه اقناع، انحرافی در یکی از ارکان استدلال صورت گیرد، آنچه موجب اقناع می‏شود سفسطه خواهد بود. در این پژوهش به منظور واکاوی ساخت‏های اقناعی در نطق‏های مخالف و موافق در طرح بررسی برنامه و رای اعتماد به کابینه پیشنهادی دولت دوازدهم، مغلطه‏هایی که جایگزین استدلال‏های رسمی شده‏اند از نطق‏های نمایندگان تقطیع شده، از طریق روش تحلیل رتوریکی مغالطات، مواضع اقناعی در بستر گفتمان مجلس شورای اسلامی بررسی شده است. باتوجه به آنچه از نتایج بررسی ها برمی‏آید، بزرگ‏نمایی، کوچک‏نمایی، برجسته‏سازی و حاشیه‏رانی‏هایی که در نتیجه کاربرد مغالطات صورت می‏گیرد، شاید منجر به اقناع لحظه‏ای و اولیه مخاطبان شوند؛ اما این اقناع تضمین کننده کارایی و کفایت افرادی که از گذرگاه رای اعتماد عبور می‏کنند نخواهد بود.