ویژگی های بالینی سندرم تورت و اختلالات تیک

دوران کودکی یکی از مهم ترین دوران زندگی انسان است . امروزه کودکان فقط به مراقبت و توجه جسمانی نیاز ندارند، بلکه این توجه و تربیت باید همه ی ابعاد وجودی آن ها شامل رشد اجتماعی، عاطفی، شخصیتی و هوشی را دربر گیرد. در این میان توجه به اختلالات این دوره از اهمیت زیادی برخوردار است. اختلالات دوران کودکی و نوجوانی می توانند تحول اجتماعی کودکان را به تاخیر اندازند و یا حتی مانع از پیشرفت آن شوند. بدیهی است تحول اجتماعی کودکان تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند وراثت، محیط، فرهنگ، بازخورد و رفتارهای والدین، روابط با هم نژادها و همسالان، رفتار معلمان و برنامه های آموزشی قرار می گیرد. شروع تیک ها معمولا بین 4 تا 6 سالگی است و بیشترین شدت بین 10 تا 12 سالگی روی می دهد، به طوری که در نوجوانی شدت آن کاهش می یابد. به دنبال تعریف این گروه از اختلالات و نظریه هایی که در خصوص سبب شناسی آنها مطرح شد، عوامل ارثی-ژنتیکی ، عصبی-زیستی و محیطی-اجتماعی را در ابتلا،حفظ و تشدید این اختلالات موثر دانسته اند. به دلیل اهمیت و تاثیر مهمی که اختلالات دوران کودکی و نوجوانی در بزرگسالی افراد دارند، درمان و شناسایی زود هنگام می تواند تاثیر مثبت و ماندگاری را بر زندگی افراد مبتلا داشته باشد. نخستین گام در تعیین مناسب ترین شیوه درمانی اختلالات تیک، بررسی کارکرد کلی کودک یا نوجوان است. هدف از این نوشتار آشنایی ویژگی های بالینی سندرم تورت و اختلالات تیک است.