مدلسازی مکانی آسیب پذیری لرزه ای ساختمانهای شهری با تاکید بر تاثیر سفره آب زیرزمینی با استفاده از تئوری مجموعه های راف

تهران به عنوان پایتخت و مرکز تجمع سرمایه های مادی و معنوی کشور بر اساس نقشه پهنه بندی خطر لرزه ، در پهنه خطر بسیار زیاد و در معرض خطر شدید زلزله می باشد. علاوه بر وجود ساختمانهای قدیمی و ناپایدار در تهران، مسئله مهم دیگری که این شهر را در برابر زلزله بسیار آسیب پذیر نموده، پدیده روانگرایی است که به علت بالا بودن سطح تراز آبهای زیرزمینی در برخی از مناطق صورت می گیرد. از آنجایی که بیشتر خاک های شهر تهران از نوع آبرفتی و ماسه ای می باشد در اثر زمین لرزه، ساختمانی که حتی بر اثر نیروی افقی زلزله خراب نمی شود واژگون خواهد شد. هدف از این تحقیق مدلسازی مکانی آسیب پذیری لرزه ای با در نظر گرفتن تاثیر عمق سطح آبهای زیرزمینی و تعیین معیارهای تاثیر گذار در آسیب پذیری لرزه ای ( عوامل زمینی و زیرزمینی ) و عوامل انسانی می باشد. تعیین مکان و میزان آسیب پذیری نسبت به خطرات زلزله، به دلیل وابسته بودنش به پارامترهای مختلف و نظرات کارشناسان با عدم قطعیت هایی همراه است در این مقاله جهت بهینه سازی اطلاعات اولیه و تعیین قوانین تصمیم گیری و حصول نتایج با دقت نسبتا بالا در شرایط عدم قطعیت، از روش ریاضی مجموعه های زبر (راف) استفاده شده است. محدوده مورد مطالعه در این تحقیق مناطق 11،16،20 شهر تهران می باشد. در این تحقیق آسیب پذیری به پنج طبقه بسیار زیاد، زیاد ، متوسط، کم و بسیار کم تقسیم شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد با توجه به اینکه از شمال به جنوب منطقه مورد مطالعه عمق سطح آبهای زیرزمینی کاهش یافته با افزودن این پارامتر، میزان آسیب پذیری از شمال به جنوب منطقه افزایش یافته و درجه آسیب پذیری زیاد و بسیار زیاد به آن اختصاص یافته است.