پترولوژی و ژئوشیمی سنگهای آذرین و کانی زایی آنتیموان و طلا در مناطق سفید سنگ و درگیابان، جنوب شرق ایران

مناطق سفیدسنگ و درگیابان در پهنه جوش خورده سیستان واقع شده اند. واحدهای زمین شناسی در این مناطق شامل سنگ های فلیش گونه، توده گرانیتوئید، توده نیمه خروجی و دایکهای اسیدی و حدواسط، و نهشته جدید می باشند. سنگهای آذرین، گرانیت، میکروگرانیت، گرانودیوریت، گرانودیوریت پورفیری و دیوریت پورفیری هستند. دگرسانی فیلیک و پروپیلیتیک در توده های نیمه خروجی و دگرسانی آرژیلیک در اطراف رگه های سیلیسی کانه دار مشاهده می شود. مهمترین کانی زایی در منطقه از نوع اپی ترمال و به صورت رگه کوارتز- استیبنیت است. دگرسانی های فیلیک و پروپیلیتیک و آنومالی مس ، سرب و روی با توده نیمه خروجی احتمالا نشانه کانی زایی پورفیری در منطقه است. گرانیتوئید در سفید سنگ از نوع S و در درگیابان از نوع I و هر دو پرآلومین می باشند. سنگهای آذرین منطقه متعلق به سری ماگمایی کالک آلکالن هستند. جایگاه تکتونیکی سنگهای آذرین درگیابان و سفید سنگ مرتبط با پهنه های همگرا و مشابه با ماگماتیسم مناطق فرورانش، برخوردی و پس از برخورد می باشد. گرانیتوئید نوع S و دایک های میکروگرانیتی از ذوب بخشی متاگریوک و دایک ها و توده های نیمه خروجی از ذوب بخشی آمفیبولیت ها حاصل شده اند. دیاگرام های به هنجار شده به کندریت و گوشته اولیه نشان می دهندکه غنی شدگی LREE و LILE نسبت به HREE و HFSE از ویژگی های سنگهای آذرین مورد مطالعه است. غنی شدگی Pb، K، Rb، Th و تهی شدگی Nb، Ti، Zr بیشتر با مذاب های به وجود آمده از گوشته متاسوماتیسم شده و پوسته زیرین سازگار است.