رابطه بین تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری کنشی و خودکارآمدی با خلاقیت هیجانی هنرمندان نقاش شهر اهواز

راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان، بخش مهمی از زندگی هر فرد را به خود اختصاص می دهد و آشفتگی در هیجان و تنظیم آن می تواند موجب آسیب های روانی شود. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین تنظیم هیجانی، انعطاف پذیری کنشی و خودکارآمدی با خلاقیت هیجانی هنرمندان نقاش شهر اهواز بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه هنرمندان شهر اهواز بود که از این تعداد 200 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تنظیم هیجانی، مقیاس انعطاف پذیری کنشی، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و پرسشنامه خلاقیت هیجانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS-22 صورت گرفت. میانگین (انحراف معیار) سن مشارکت کنندگان (5/7) 7/36 با دامنه سنی از 23 تا 41 سال بود. میانگین (انحراف معیار) تنظیم هیجانی مثبت (7/7) 4/22، خودکارآمدی (9/6) 4/31 و تاب آوری (2/10) 7/48 دارای رابطه مثبت معناداری با خلاقیت هیجانی (7/2) 8/28 است (001/0=P)، به این معنی که با افزایش تنظیم هیجانی مثبت، خودکارآمدی و تاب آوری، میزان خلاقیت هیجانی افزایش می یابد. تاب آوری، خودکارآمدی، تنظیم هیجان مثبت و تنظیم هیجان منفی توانستند 33 درصد از واریانس خلاقیت هیجانی را پیش بینی کنند (001/0>P) و قوی ترین پیش بینی کننده های خلاقیت هیجانی به ترتیب تاب آوری و خودکارآمدی بودند. مطالعه نشان داد تاب آوری، خودکارآمدی و تنظیم هیجانی مثبت باعث افزایش خلاقیت هیجانی و تنظیم هیجان منفی باعث کاهش خلاقیت هیجانی گردید.