بررسی رابطه خودارزیابی هسته ای و رهبری اخلاقی با عملکرد مالی سازمان و عملکرد شغلی کارکنان مالی

با افزایش تقاضا برای استانداردهای اخلاقی در محیط کسب و کار فعلی، به رهبری اخلاقی نیز به صورت ویژه توجه شده است. از این رو، در این پژوهش با تکیه بر نظریه خودتاییدی، تاثیر خودارزیابی هسته ای رهبران بر بروز رهبری اخلاقی و با استفاده از نظریه یادگیری اجتماعی و نظریه تبادل اجتماعی، تاثیر خودارزیابی هسته ای رهبران و رهبری اخلاقی بر عملکرد مالی سازمان و عملکرد شغلی کارکنان مالی بررسی شده است. روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و بر مبنای روش علی-مقایسه ای است و نمونه آن شامل 61 جفت مدیر-کارمند است که به روش نمونه گیری در دسترس در سال 1395 از بین کارکنان مالی سازمان های بخش عمومی و خصوصی استان فارس انتخاب شده اند. داده ها از طریق پرسش نامه جمع آوری و با استفاده از معادلات ساختاری آزمون شده است. نتایج پژوهش حاضر با نظریه خودتاییدی هماهنگی دارد و نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار خودارزیابی هسته ای رهبران با رهبری اخلاقی و عملکرد مالی است. هم چنین، یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین خودارزیابی هسته ای رهبران و عملکرد مالی رابطه معنی دار وجود ندارد. خودپنداره مثبت رهبران، رهبری اخلاقی را تقویت می کند و رهبری اخلاقی نیز نقشی محوری در ترغیب کارکنان به ارتقای عملکرد درون نقشی و فرانقشی دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود دوره های آموزشی به منظور ارتقاء روابط مدیران با کارکنان (رهبری اخلاقی) و بالا بردن سطح خودارزیابی هسته ای مدیران، در سازمان ها برگزار شود. هم چنین، در گزینش مدیران سطح رهبری اخلاقی و خود ارزیابی هسته ای آنان نیز سنجیده شود.