بررسی رابطه متقابل بین میزان افشای شاخص های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود

از آن جا که در ایران هیچ گونه مقررات اجباری برای افشای شاخص های گزارشگری پایداری وجود ندارد، سطح افشای این شاخص ها در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بسیار پایین است. با توجه به اهمیت مبحث گزارشگری پایداری در قرن حاضر، هدف این پژوهش بررسی رابطه متقابل بین میزان افشای شاخص های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود است. روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری آن شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1396-1391 است که پس از اعمال شرایط و محدودیت های پژوهش نمونه ای به تعداد 92 شرکت انتخاب شد. فرضیه پژوهش با استفاده از معادلات هم زمان به روش رگرسیون حداقل مربعات دو مرحله ای آزمون شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه پژوهش نشان می دهد که رابطه متقابل و معنی داری بین میزان افشای شاخص های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود وجود دارد. میزان افشای شاخص های گزارشگری پایداری رابطه مثبت و معنی داری با کیفیت سود دارد و شرکت های با کیفیت سود بالاتر، بیشتر به سمت رویکرد افشای شاخص های پایداری روی آورده اند. بنابراین، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر استفاده کنندگان از صورت های مالی برای تصمیم گیری بر اساس کیفیت سود شرکت ها افزون بر معیارهای موثر به دست آمده در سایر پژوهش ها باید شاخص های پایداری افشا شده به وسیله شرکت ها را نیز مدنظر قرار دهند.