کاربرد روش QFD در طراحی مسواک معلولان آسیب نخاعی گردنی (تتراپلژی)

آسیب نخاعی، عملکرد فیزیکی از دسته رفته ای است که ضمن بروز محدودیت های جسمانی قادر است زیان های روانی، اجتماعی و اقتصادی نیز به همراه آورد. سلامت دهان و دندان به عنوان یکی از موارد مرتبط با کیفیت فیزیکی زندگی شناخته شده است. فراهم سازی شرایطی برای استقلال هر چه بیشتر این افراد در مسواک زدن می تواند به ارتقا سطح بهداشت دهان و دندان کمک نماید. هدف از این مقاله، ارائه الگوهای مناسب برای طراحی مسواک با تاکید بر معلولان تتراپلژی است.   این مقاله بر اساس روش تحقیق موردی به انجام رسیده است. روش های متعددی برای جمع آوری اطلاعات به کار گرفته شد از جمله مشاهده، مصاحبه و استفاده از روش گسترش کیفیت خدمات (QFD). جامعه آماری بکارگرفته شده در این تحقیق تعداد 10 نفر معلول آسیب نخاعی گردنی (5C-7C) می باشد. روش QFD در این پژوهش بر اساس خواسته های مشتری، ویژگی خدمت و عملیات فرآیند اجرا شد. نتایج نشان می دهد که، دسته مسواک با توجه به محدودیت های حرکتی معلولان و بررسی مجدد ابعاد کف دست آنها باید از گیرش به جای چنگش استفاده شود. و همچنین با توجه به دامنه حرکتی مشترک بین معلولان ،چرخش مجموعه برس در دو جهت و ثابت شدن برس در 4 درجه، زاویه بین برس مسواک و دسته در نظر گرفته شده است. با عنایت حاصله اینگونه به نظر می رسد که برای طراحی محصول باید به وزن، سادگی، مواد به کار رفته در محصول، توجه شود. به دلیل گیرشی بودن دسته مسواک مقدار کمی فشار بر روی دست الزامی می باشد.