تخمین میزان رسوب دهی و فرسایش با استفاده از مدل های تجربی MPSIAC و FSM و روش اندازه گیری مستقیم (مطالعه موردی: حوضه ی آبخیز گابریک، جنوب شرق ایران)

با توجه به روند افزایشی فرسایش خاک و تولید رسوب در کشور، توسعه ی روش های ارزیابی کمی و کیفی فرسایش و رسوب  ضروری است. هدف از این تحقیق، ارزیابی فرسایش و رسوب  در حوضه ی آبریز گابریک  است که با استفاده از دو مدل تجربی MPSIAC و FSM و روش اندازه گیری مستقیم انجام شد. بدین منظور، نقشه ی واحدهای هیدرولوژیک منطقه به عنوان نقشه ی پایه تهیه شد. در مدل MPSIAC، وضعیت فرسایش و تولید رسوب در هر واحد کاری بر حسب شدت و ضعف 9 عامل محیطی و در روش FSM، تعیین شدت فرسایش با استفاده از محاسبه ی 7 عامل محیطی ارزیابی شد. سپس لایه های مربوطه در محیط نرم افزار Arc GIS تهیه شد. در روش اندازه گیری مستقیم رسوب با استفاده از وسایل نمونه برداری و نرم افزار CIVIL 3D، به تخمین میزان رسوب دهی حوضه پرداخته شد. بر اساس نتایج،   میزان رسوب کل حوضه با اعمال ضریب مربوطه با استفاده از دو مدل MPSIAC و FSM، به ترتیب 4  و 3/6 تن در هکتار در سال برآورد شد و براساس ضریب رسوب دهی حوضه (R)، از لحاظ کیفی بخش اعظم حوضه در کلاس فرسایشی متوسط قرار گرفت. در روش اندازه گیری مستقیم با اعمال ضریب حجمی و آنالیز داده های صحرایی، میزان رسوب تجمعی ایستگاه معادل 9/6 تن در هکتار در سال برآورد شد. به طور کلی، با مقایسه ی نتایج به دست آمده می توان چنین استنباط کرد که مقادیر رسوب تولیدی به دست آمده از مدلFSM  نسبت به MPSIAC، با روش اندازه گیری مستقیم مطابقت بیشتری دارد.