مقایسه روش های استخراج با حلال و آب زیر بحرانی بر ویژگی های ضد اکسیداتیو و ضدمیکروبی عصاره دارچین

در ده اخیر استفاده از افزودنی های طبیعی جایگزین برای ترکیبات سنتزی و شیمیایی مورد استفاده در صنایع غذایی، اهمیت بسزایی داشته است. از سوی دیگر به دلیل مشارکت ترکیبات فنولی در فعالیت آنتی اکسیدانی هدف پژوهش حاضر اندازه گیری میزان کل این ترکیبات و توکوفرول کل، با استفاده از آزمون های سه گانه اندازه گیری قدرت مهار رادیکال های آزاد DPPH، توان احیاء آهن و رنگبری بتاکاروتن در عصاره دارچین استخراج شده به دو روش غرقابی(SO) و آب زیر بحرانی (SWE) و همچنین ارزیابی ویژگی های ضدمیکروبی این عصاره ها بر روی هر دو گونه باکتری های گرم منفی و گرم مثبت است. نتایج حاصل نشان داد مقادیر ترکیبات فنولی و توکوفرولی کل حاصل از روش های استخراج مختلف، از نظر آماری باهم اختلاف معنی داری داشتند. بطوری که عصاره حاصل از روش غرقابی حاوی ترکیبات فنولی بیشتر (13/135/30) و عصاره آب زیر بحرانی دارای ترکیبات توکوفرولی بیشتری (5/086/2) بود. نتایج آزمون های آنتی اکسیدانی سه گانه انجام شده نیز نشان دهنده فعالیت ضداکسیداتیو بالاتر عصارهSO می باشد. قدرت رقابت هر دو عصاره در آزمون های سه گانه در مقایسه با TBHQ بسیار متفاوت بود. نتایج آزمون ضدمیکروبی نشان داد که کمترین غلظت عصاره SO (ppm500) اثر کشندگی بر کلیه میکروارگانیسم های مطالعه شده داشت، درحالی که عصاره SWE در غلظت های متفاوت بر باکتری های مختلف اثر کشندگی خود را اعمال نمود. بطوری که، غلظت ppm500 تنها قادر به از بین بردن باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس بود.