اثر محافظتی عصاره آبی سرخ ولیک بعد از دویدن با شدت بالا بر شاخص های آسیب قلبی در موش های صحرایی نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر محافظتی عصاره آبی سرخ ولیک بعد از دویدن با شدت بالا بر شاخص های آسیب قلبی در موش های صحرایی نر ویستار می باشد. 32 سر موش صحرایی نر ویستار، با وزن 140-173 گرم به طور تصادفی به گروه های کنترل- سالین (SC)، سالین- تمرین (ST)، سرخ ولیک- کنترل (CPC) و سرخ ولیک- تمرین (CPT) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته برنامه تمرینی دویدن با شدت بالا (34 متر در دقیقه، 60 دقیقه ، پنج روز هفته) را روی تردمیل انجام دادند. به گروه های  CPCو CPT (500 میلی گرم/کیلوگرم) عصاره سرخ ولیک و به گروه های SC و ST به همین مقدار سالین خورانده شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها کشتار شدند، بافت قلب برداشته و بلافاصله در محلول نیتروژن فریز و در دمای 80- نگهداری شد. پلاسما نیز برای اندازه گیری شاخص های پلاسمایی جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از  تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معنی داری 05/0 P<در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که دویدن با شدت بالا باعث افزایش معنی داری در میزان تروپونین I، LDH و CK قلبی و پلاسمایی شد (0/05P<). همچنین میزان تروپونین I، LDH و CK قلبی و پلاسمایی در گروه سرخ ولیک نسبت به گروه تمرین کاهش معنی داری داشت (0/05P<). داده ها نشان می دهد عصاره سرخ ولیک احتمالا باعث مهار شاخص های آسیب قلبی رت ها در نتیجه تمرینات استقامتی شدید شود.