بررسی و تحلیل الگوهای اسلیمی و نقوش گیاهی محراب الجایتو مسجد جامع اصفهان

معماری قدسی، جلوه ای از زیبایی های الهی و نمونه بارزی از تلفیق و ارتباط فرم های نمادین با معانی و باورهای عمیق اعتقادی ماست که این ارتباط را می توان در عمیق ترین لایه های رازآلود محراب ها بیان داشت. محراب مهم ترین بخش بنای مذهبی محسوب می شود. در تاریخ تزیینات معماری در هنر اسلامی، همواره محراب ها چه به لحاظ شیوه و چه از نظر نقش مایه ها و ارزش های خطی و خوش نویسی، بهترین و ارزشمندترین نمونه های موجود را در خود جا داده اند. محراب الجایتو به لحاظ هنر گچ بری به کاررفته در آن، در ردیف زیباترین آثار عصر ایلخانی قرار گرفته است. در این تحقیق تحلیل و بررسی نقوش گیاهی محراب، ویژگی ها، کلیات و جزییات نقوش و الگوهای حاکم بر آنها هدف تحقیق است. از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی به شناسایی تزیینات محراب مسجد جامع اصفهان پرداخته ایم. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و از نرم افزارهای معماری استفاده شده است. با بررسی نقوش و تزیینات محراب الجایتو نتایج زیر به دست آمد: 81 الگوی نقوش گیاهی از نقوش محراب استخراج شد که محدوده نقوش 28 % مستطیل افقی، 22 % دایره، 21 % پنج ضلعی، 15 % مستطیل عمودی، 7% ستاره، 6% مربع، و 1% شمسه بود، که اکثریت محدوده مستظیل افقی را شامل می شد. خط غالب در نقوش محراب الجایتو 100 % از الگوی غیرمتقارن و 15 % تقارن منحنی تبعیت می کرد . در بررسی چگونگی تقارن در نقوش گیاهی به کاررفته در محراب، 85 % کاملا نسبت به محور عمود بوده است.