تاثیر میدان مغناطیسی و سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر دبی قطره چکان ها

یکی از مشکلاتی که در آبیاری قطره ای در هنگام استفاده از آب های شور وجود دارد، گرفتگی قطره چکان ها می باشد. این پژوهش با هدف بررسی گرفتگی قطره چکان ها تحت تاثیر آب مغناطیسی در شرایط سطوح مختلف شوری آب انجام شد. در این تحقیق دو تیمار آب مغناطیسی و آب غیر مغناطیسی به عنوان عامل اصلی و سه سطح شوری شامل آب با شوری 57/0، آب با شوری 5 و آب با شوری 10 دسی زیمنس بر متر و سه فاصله شامل ابتدای لترال، وسط لترال و انتهای لترال به عنوان عامل فرعی بکار گرفتهشد. طرح آزمایشی به صورت کرت دو بار خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی و با سه تکرار در شهرستان بابلسر در سال 1395 انجام شد. برای ارزیابی گرفتگی قطره چکان ها، تغییرات دبی قطره چکان ها و آنالیز شیمیایی تیمارهای مختلف آب آبیاری برآورد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر آب مغناطیسی بر دبی متوسط قطره چکان ها و ضریب یکنواختی در سطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. در انتهای فصل آبیاری، دبی متوسط قطره چکان های مربوط به تیمار آب مغناطیسی، 3/7 درصد بیشتر از آب غیر مغناطیسی بود. همچنین ضریب یکنواختی برای تیمار آب مغناطیسی، 9/7 درصد بیشتر از آب غیر مغناطیسی بود. مقدار متوسط آبدهی قطره‏چکان‏ها برای آب شور 10 دسی زیمنس بر متر از 02/4 لیتر بر ساعت در ابتدای دوره آبیاری به 69/3 لیتر بر ساعت در انتهای دوره آبیاری رسید ولی برای شرایط آبیاری مغناطیسی از 05/4 لیتر بر ساعت در ابتدای دوره آبیاری به 85/3 لیتر بر ساعت در انتهای دوره آبیاری رسید. طبق نتایج این پژوهش آب مغناطیسی برای کاهش گرفتگی قطره چکان ها و افزایش یکنواختی آب در مزرعه، جهت استفاده در بخش کشاورزی قابل توصیه می باشد.