وضعیت ریف های مرجانی خلیج فارس

ریفها ساختارهایی هستند که با انباشته شدن اسکلت جانوران دریایی و بویژه مرجانهای آهکساز بصورت ناهمواری های ساحلی بوجود می‏آیند. در مناطق ساحلی دریاها و اقیانوسها و در شرایط مناسب، توده‏های ناهموار با منشا زیستی و با ترکیب آهکی از مرجانها، جلبکها، اسفنجها و صدف بی‏مهرگان دریایی بوجود آمده‏اند که ریف نامیده میشوند. ریفهای مرجانی در آبهای آرام، شفاف، با شوری 27 تا 40 در هزار و دمای 25 تا 30 درجه سانتیگراد، با نور و اکسیژن کافی ایجاد شده و در آبهای کم عمق دریاها تا عرضهای جغرافیائی 30 درجه جنوب و شمال استوا گسترش دارند. شرایط مطلوب دما برای رشد مرجانها 24 تا 30 درجه سانتیگراد و بهترین عمق حدود 10 متر مشخص شده است، اما مرجانهای خلیج‏فارس دمای حدود 18 درجه سانتیگراد و حتی کمتر را در زمستان و شوری 48 در هزار را نیز تحمل میکنند. پدیده سفید شدن مرجانها، نوعی بیماری است که در اثر تغییر شرایط اقلیمی، آلودگی ها و فشارهای انسانی بر محیط طبیعی مرجانها بوجود می‏آید و منجر به مرگ آنها میشود. برای مثال، در ماه سپتامبر 2002.م در اثر سفید شدن مرجانها در تنگه هرمز و دریای عمان تعداد زیادی از مرجانها تلف شدند. فشارهای انسانی وارد شده به مرجانها در منطقه عمدتا ناشی از فعالیتهای صنعتی، گودبرداری و احیاء زمین، نشت نفت و... بوده است. همچنین فعالیتهای ماهیگیری، بویژه تورهای صنعتی و استفاده از شبکه‏های زنجیره‏یی صنعتی، تخلیه آب خنک کننده از دستگاه نمک زدا و نیروگاه‏ها فشارهایی را به مرجانها و موجودات زنده محیط طبیعی دریا وارد میکند که موجب سفید شدن مرجانها در سراسر منطقه میشود. توده‏های آهکی تشکیل شده از ریفهای مرجانی را آبسنگ مرجانی یا صخره مرجانی نیز مینامند.