ارزیابی توان اکولوژیکی مرتعداری با استفاده از روش های فعلی و مدل EMOLUPدر شهرستان فیروزآباد

ارزیابی توان اکولوژیکی، سنجیدن توان اکولوژیکی سرزمین برای کاربری مورد نظر است. هدف اصلی این تحقیق، ارزیابی توان اکولوژیکی برای کاربری مرتعداری از دو بعد مرتعداری(شامل مراتعی می شود که قابلیت بهره برداری دارند) و مرتعداری حفاظتی (شامل مراتع می شود که بیشتر جنبه حفاظتی دارند و قابلیت بهره برداری خود را از دست داده اند)، براساس مدل های رایج در کشور (روش های میانگین حسابی ساده و وزنی، مخدوم، حداکثرمحدودیت) و مدل  EMOLUP[1]با استفاده از GIS در شهرستان فیروزآباد است. در این تحقیق کاربری مرتعداری از دو بعد بررسی شد، حالت مرتعداری (که معیار توپوگرافی لحاظ شد) و حالت مرتعداری حفاظتی که در واقع با حذف معیار توپوگرافی لحاظ شد. برای ارزیابی توان اکولوژیکی، از روش های میانگین حسابی، مخدوم، حداکثر محدودیت، میانگین هندسی یا مدل EMOLUP و کالیبره آن (تغییر بازه کمی طبقه بندی طبقه 3 منطقه از 5/1-1 به9/1-1) و میانگین حسابی وزنی ساده و میانگین حسابی وزنی توام با در نظر گیری عامل محدودیت زا و کالیبره این روش استفاده شد. در این تحقیق ابتدا برای هر مدل کاربری تمامی روش ها با استفاده از شاخص های ارزیابی صحت دقت کلی، ضریب کاپا، ضریب درون منطقه ای و صحت میانگین با هم و سپس دو مدل کاربری نیز براساس شاخص های فوق باهم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بهترین مدل ارزیابی توان اکولوژیک برای هر 2 حالت مرتعداری و مرتعداری حفاظتی (به صورت جداگانه) در شهرستان فیروزآباد با توجه به ضریب کاپا و دقت کلی، روش میانگین هندسی یا مدل EMOLUP و کالیبره آن بود و مدل مخدوم هم پایین ترین دقت در تمام شاخص های ارزیابی صحت (مخصوصا از بعد ضریب کاپا با میزان عددی صفر) را به خود اختصاص داد.