مکان یابی مناطق مستعد آب زیرزمینی در واحدهای آذرآواری با روش ژئوالکتریک (مطالعه موردی منطقه کال واقع در جنوب دماوند)

با توجه به افت سطح آب زیرزمینی در اکثر دشت های کشورمان و افزایش تقاضای آب، شناسایی مخازن آب زیرزمینی در سازندهای سخت به ویژه سنگ های غیر کربناته از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. به منظور شناسایی مخازن آب زیرزمینی در واحدهای آذرآواری منطقه کال در جنوب شهر دماوند تعداد 15 عدد سونداژ ژئوالکتریک با استفاده از سیستم آرایه های چهار قطبی متقارن شولومبرژه و بیشینه طول فرستنده جریان 1500متر اجرا و سپس اطلاعات به دست آمده از صحرا پردازش شده اند. بر اساس یافته های ژئوالکتریک در این منطقه 5 لایه زمین شناسی شامل رسوبات آبرفتی و تخریبی با مقاومت 35 تا 110 اهم متر، لایه کنگلومرای سازند هزار دره با مقاومت 15 تا 60 اهم متر، لایه توف بالایی با مقاومت 50 تا 100 اهم متر، لایه توف پایینی با مقاومت بیش از 60 اهم متر و لایه توف خرد شده میانی با مقاومت 40 تا 50 اهم متر شناسایی شده است. در راستای مقطع B-B یک گسل مدفون زیرزمینی شناسایی شده که فعالیت گسل مذکور باعث ایجاد خردشدگی در توف های موجود در منطقه شده است. لایه توفی خرد شده حاوی آب زیرزمینی در اعماق 50 تا 100 متری  شناسایی شده و چاه های حفر شده در این زون نسبت به سایر چاه های بهره برداری موجود در منطقه دارای آبدهی بیشتری بوده و سونداژ های شماره 2، 3 و 8 دارای پتانسیل آب زیرزمینی بهتری می باشند. مطالعات ژئوالکتریک در این منطقه نشان داد سنگ های آذرین و آذرآواری می توانند به عنوان منابعی جدید جهت تامین نیاز آب شرب منطقه مدنظر قرار گیرند.