جداسازی انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین از فاضلاب بیمارستانی در تهران. 1395

اعضای جنس انتروکوکوس به عنوان باکتری های بیماری زای مرتبط با عفونتهای بالینی از قبیل، باکتریمی، اندروکاردیت عفونی، عفونهای حفره شکمی، عفونتهای دستگاه ادراری و در موارد نادر عفونتهای سیستم عصبی مرکزی شناخته می شوند. این مطالعه با هدف جداسازی سویه های انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین از فاضلاب بیمارستانی در شهر تهران به انجام رسیده است. در طی سال 1395 نمونه گیری از فاضلاب خروجی یک بیمارستان در شهر تهران انجام گرفت. از نمونه مورد نظر سریال رقت تهیه گردید و نمونه ها فیلتر شدند و بر روی محیط اختصاصی m-Enterococcus agar واجد ونکومایسین در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شدند. کلنی های حاصل با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تا حد گونه مورد شناسایی قرار گرفتند و مقاومت سویه ها نسبت به ونکومایسین و تیکوپلانین تعیین گردید. همچنین حضور 9 ژن مقاومت به ونکومایسین نیز با آزمون PCR مشخص شد. در مجموع 92 جدایه انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین شامل انتروکوکوس فسیوم (80 درصد)، انتروکوکوس فکالیس (17درصد) و انتروکوکوس گالیناروم (3 درصد) بر روی محیط اختصاصی جمع آوری شدند. تمامی سویه ها نسبت به دیسک های ونکومایسین و تیکوپلانین مقاومت نشان دادند و محدوده حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنتی بیوتیک ونکومایسین 2048-128 میکروگرم/میلی لیتر بود که بیشترین تعداد سویه ها (82 درصد) نسبت به بالاترین غلظت مقاومت نشان دادند. سه ژن vanA، vanB و vanC در میان سویه ها شناسایی شدند که ژن vanA در 100 درصد سویه های مقاوم به ونکومایسین حاضر بود. همچنین، حضور ژن vanC نیز تنها محدود به گونه انتروکوکوس گالیناروم بود. حضور سویه های انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین در فاضلاب خروجی بیمارستان مورد مطالعه در شهر تهران موید ناکارآمد بودن سیستم تصفیه فاضلاب در این بیمارستان است.