بررسی فنوتیپی و ملکولی فاکتورهای کد کننده مقاومت به متی سیلین و اریترومایسین، دراستافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه بینی دانشجویان علوم پزشکی قزوین

ماکرولید، لینکوزامید و استرپتوگرامین B(MLSB) در درمان عفونت های استافیلوکوکی استفاده می شوند. استفاده گسترده از این آنتی بیوتیک ها منجر به بروز مقاومت شده است. این مطالعه به بررسی فنوتیپی و ملکولی فاکتورهای کد کننده مقاومت به متی سیلین و اریترومایسین، درجدایه های استافیلوکوکوس اورئوس جمع آوری شده از نمونه بینی دانشجویان حاضر در بیمارستان می پردازد. نمونه برداری مقطعی به صورت سرشماری از بین 172 نفر از دانشجویان حاضر در بیمارستان های قزوین، در طی سال 95 انجام شد. جدایه های باکتریایی با استفاده از روش های استاندارد آزمایشگاهی تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی و آزمون القایی D به روش انتشار در دیسک سنجیده شد. ردیابی ژن های با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) انجام گردید. از مجموع 172 نمونه، 50 (%29) جدایه استافیلوکوکوس اورئوس جمع آوری شد. در مجموع، 4(%8) جدایه مقاوم به اریترومایسین و کلیندامایسین (فنوتیپ cMLSb)، 12(%24) جدایه دارای مقاومت القایی (فنوتیپ) و 6(%12) جدایه مقاوم به اریترومایسین و حساس به کلیندامایسین (فنوتیپ MS) بودند. ژن های mecA ، msrA ، ermA ، ermB و ermC به ترتیب در 24(%48)، 10(%20)، 12(%24)، 4(%8)و 6(12%) جدایه مشاهده شدند. نتایج مطالعه حاضر حاکی از حضور قابل توجه جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم و ژن های دخیل در بروز مقاومت به داروهای MLSB در نمونه های بینی دانشجویان است که پیگیری و درمان این حاملین در محیط های درمانی ضروری است.