عوامل موثر در ریزازدیادی بادام کوهی (Amygdalus scoparia Spach.)

بادام کوهی (Amygdalus scoparia Spach.)، که توزیع گسترده ای در مناطق وسیعی از کشور دارد، از ارزش های زیست محیطی و دارویی برخوردار است که به دلایل مختلف در معرض فرسایش ژنتیکی قرار گرفته و باید احیا شود. تکثیر رویشی پایه های برتر از این گونه مستلزم بهینه کردن روش‎های مختلف از جمله ریزازدیادی است. در این پژوهش اثر ژنوتیپ‎های مختلف، هورمون‎پاشی قبل از برداشت نمونه از درخت و محیط کشت بر ویژگی های مورد نظر در ریزازدیادی، (تعداد جوانه، تعداد شاخساره، طول شاخساره و شادابی نمونه ها) مطالعه شدند. بر اساس نتایج حاصل، تاریخ نمونه‎گیری بعد از هورمون پاشی و ژنوتیپ‎های مورد استفاده بر همه صفات مطالعه شده اثر معنی‎داری داشتند. بهترین تاریخ نمونه‎گیری برای ریزازدیادی این گونه از نظر تعداد جوانه‎های جانبی تولیدی ده روز بعد از هورمون پاشی بود. ژنوتیپ‎های سه گانه از نظر تولید تعداد جوانه متفاوت بودند و واکنش‎های متفاوتی به‎شرایط عمومی ریز‎ازدیادی نشان دادند. از نظر تعداد شاخه تولیدی، برداشت‎های ده روز بعد از هورمون‎پاشی بیشترین تعداد شاخه را تولید کردند. به طور کلی می توان گفت که پایه های مختلف بادام واکنش های متفاوتی به ریزازدیادی نشان دادند و ارائه یک محیط کشت واحدی که برای ژنوتیپ های مختلف آثار یکسانی داشته باشد نیاز به مطالعات گسترده تری دارد. هورمون پاشی قبل از نمونه برداری بر روی درختان هدف و در تاریخ مناسب به نوعی می تواند این اثر را تعدیل کند. با این حال ژنوتیپ شماره 1 از نظر تعداد جوانه و طول شاخه نتیجه بهتری داشت و محیط کشت DKW هم از برتری‎های نسبی برخوردار بود.