ارزیابی عملکرد سامانه های کنترل خودکار در بهبود عدالت توزیع آب در کانال اصلی آبیاری متاثر از نوسانات ورودی

توزیع ناعادلانه آب در شبکه های آبیاری، لزوم استفاده از روش های کارآمدتر مانند بهره گیری از روش های خودکارسازی را می طلبد. تحقیق حاضر میزان توانایی سامانه کنترل خودکار سراسری پیش بین (MPC) و سامانه کنترل موضعی تناسبی-انتگرالی (PI) را در بهبود توزیع عادلانه آب در کانال اصلی شبکه آبیاری رودشت بررسی می کند. مقایسه این سامانه ها با وضعیت موجود بهره برداری، با شاخص های ارزیابی حداکثر خطای مطلق 3(MAE) و خطای مطلق تجمعی 4(IAE) و شاخص عدالت توزیع انجام شد. دو سناریوی نوسانات جریان ورودی ملایم و شدید لحاظ گردید. نتایج شاخص های MAE و IAE شبیه سازی سناریوی اول در آبگیرهای بالادست، عملکرد مناسب تر سامانه های PI را در مقایسه با کنترل گرMPC نشان می دهد. سامانه MPC، با میزان 12 درصد بهبود، بهترین عملکرد را از منظر توزیع عادلانه داشته است. در سناریوی دوم، حداکثر مقادیر شاخص های IAE و MAE برای سامانه MPC به ترتیب 53/3 و 45/1 درصد به دست آمد درحالی که برای PI حتی بیش از 100 درصد هم گزارش شده است. در سناریوی دوم، شاخص عدالت توزیع برای چهار روش بهره برداری وضع موجود، سامانه PI کنترل بالادست، سامانه PI کنترل  پایین دست و سامانه MPC به ترتیب 23/39، 71/18، 95/15 و 33/4 درصد به دست آمدکه در بین سامانه ها، کنترل گر MPC، با بهبود 35 درصد در توزیع عادلانه آب، عملکرد مطلوبی به دست داده است.