تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر تغییرات سطوح سرمی برخی شاخص های آنژیوژنیکی و آنژیواستاتیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

یکی از پیامدهای دیابت، اختلال در روند آنژیوژنز می باشد. فعالیت بدنی نیز در بهبود این اختلال نقش به سزایی دارد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح سرمی شاخص های آنژیوژنیکی(NO، VEGF) و آنژیواستاتیکی(ES) در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. در این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، 28 زن 50-40 سال مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین وزن 11/2±58/70 به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند(14 نفر در هر گروه). مداخله تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت(70-60 درصد) حداکثر ضربان قلب به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و با تکرار 5 جلسه در هفته بود. قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، سطوح سرمی NO، VEGF و ES و شاخص های متابولیکی ارزیابی شد. تحلیل آماری با روش آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS vol.24 انجام شد(P<0.05). اجرای 8 هفته تمرین هوازی سبب افزایش معنادار سطوح سرمی نیتریک اکساید(P=0.009) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(P=0.014)، بهبود حساسیت انسولینی(P=0.001) و لیپوپروتئین پر چگال(P=0.040)، و افزایش غیرمعنادار اندواستاتین(P=0.103)، هم چنین سبب کاهش معنادار در وزن، شاخص توده بدنی، تری گلیسیرید، گلوکز ناشتا، A1c (P=0.001)، لیپوپروتئین کم چگال(P=0.029) و کلسترول(P=0.012) نسبت به گروه کنترل شد. به نظر می رسد تمرین هوازی منظم با شدت متوسط با بهبود سطوح سرمی شاخص های مرتبط با آنژیوژنز و شاخص های متابولیکی می تواند اثر محافظتی در برابر مشکلات عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.