تعیین تابع تولید و ضریب حساسیت دو رقم پنبه (گلستان و ب557)

کم آبیاری یک روش مدیریتی جهت افزایش بهره وری آب است. می توان با صرفه جویی مصرف آب در آبیاری های کم بازده، ضرر ناشی از کاهش عملکرد را جبران نمود. افزایش بهره وری آب، عامل کلیدی برای رفع بزرگ ترین چالش کنونی بخش کشاورزی در مناطق کم آب یعنی تولید بیشتر با آب کمتر است. جهت دستیابی به این مهم، آگاهی از روابط بین آب و عملکرد، موسوم به توابع تولید، می تواند کمک شایانی در این زمینه نماید. بر این اساس آزمایشی بر پایه ی طرح کرت های خرد شده نواری در قالب فاکتوریل در سه تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای اصلی شامل شش تیمار آبی و تیمارهای فرعی شامل چهار سطح کودی و دو رقم به نام های گلستان و ب557، همچنین برنامه ریزی آبیاری برمبنای تخلیه رطوبتی خاک در تیمار 5I تا70 درصد بود. در این آزمایش از سیستم آبیاری بارانی تک شاخه ای استفاده شد به نحوی که 144 کرت (6 آب*4 کود*2 رقم*3 تکرار) در طرفین خط لوله ایجاد شدند. رابطه درجه دوم بین عملکرد و آب داده شده در نظر گرفته شد. همچنین ضرایب حساسیت برای ارقام گلستان و ب557 در چهار سطح کودی با توجه به فرمول دورنبوس و کاسام، محاسبه گردید. ضریب حساسیت میانگین چهار سطح کودی برای رقم گلستان و ب557 به ترتیب 18/1 و 27/1 بدست آمد. این اعداد بیانگر آن است که رقم گلستان نسبت به رقم ب557 مقاوم تر می باشد. از این مقادیر می توان در بهینه سازی مصرف آب در شرایط محدودیت آب استفاده نمود.