پایش گردشگری فصلی شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (T.C.I)

شناخت پتانسیل های اقلیمی، به عنوان بستر فعالیت های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه ریزی های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می دهد؛ امروزه اکثر گردشگران برای انتخاب مقصد ملاحظات اقلیمی را مورد توجه قرار می دهند. هدف از این پژوهش ارزیابی و پهنه بندی فصلی اقلیم گردشگری شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (T.C.I)است. در این پژوهش به منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش از دیدگاه گردشگری، داده های اقلیمی 22 ایستگاه سینوپتیک شمال غرب ایران در یک دوره آماری 20 ساله (2010-1990) تهیه شدند. در این مدل سیستمی از 7 پارامتر: میانگین حداکثر دما، میانگین دما، میانگین حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی، مجموع بارش ماهانه، میانگین روزانه ساعات آفتابی و سرعت باد استفاده شد. برای پردازش داده ها از شاخص TCI استفاده شد با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه اقلیم گردشگری برای چهار فصل ترسیم گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص اقلیم گردشگری در شمال غرب به علت تضاد توپوگرافی دارای تنوع زیادی در طول سال می باشد. فصل تابستان با در برداشتن شرایط (بی نهایت ایده ال 7، وضعیت ایده ال 10، کیفیت عالی 3، شرایط خیلی خوب 1 و قابل قبول 1)  نسبت به سه فصل دیگر در رتبه یک؛ فصل پاییز با شرایط (عالی: 4، خیلی خوب: 11، خوب: 3 و قابل قبول: 4) رتبه دوم نسبت به سه فصل دیگر؛ فصل بهار با کیفیت(خیلی خوب: 2، خوب: 2، قابل قبول: 11 و ناچیزحاشیه ای: 7) در رتبه سوم نسبت به فصل های دیگر و فصل زمستان با وضعیت(قابل قبول: 1، ناچیزحاشیه ای: 14، نامناسب: 5 و بسیارنامناسب: 2) در رتبه چهارم و نامطلوب ترین حالات نسبت به سایر فصول به خود اختصاص دادند. شمال غرب ایران با داشتن جاذبه های گردشگری زیاد می تواند مقدمات حضور گردشگران داخلی و خارجی باشد. مناظرزیبا و منحصربه فرد و شرایط آب وهوای متنوع در تمامی فصول می تواند در راستای توسعه این صنعت گام های استوار برداشته و بهره های فراوان داشته باشد.