بهینه سازی مصالح مصرفی ساخت با بکارگیری فناوری های نوین ساختمانی و پیامدهای آن در توسعه پایدار با دیدگاه کاهش انتشار آلاینده کربن دی اکسید

آلودگی های ناشی از توسعه شهرنشینی و صنعت ساخت و ساز همواره یکی از دغدغه های بشر بوده است.همچنین مسائل زیست محیطی ناشی از صنعت ساختمان توجه بیشتر متخصصان توسعه پایدار و فعالان محیط زیست را به خود جلب کرده است.مشکلات پدید آمده از این صنعت در بحث توسعه پایدار را می توان در اثر بکارگیری روش های نامناسب طراحی ساختمانها دانست.بطوریکه این طراحی ها باعث افزایش مصرف مصالح در ساخت و سازها میشود.از این رو مقاله حاضر نقش طراحی مناسب سیستمهای سازه ای سقف در ساختمان های بتنی را بر توسعه پایدار با دیدگاه کاهش انتشار آلاینده CO2 مورد بررسی قرار میدهد.بمنظور دستیابی به این هدف اسکلت ساختمان الیزه شماره یک شهر مشهد باز طراحی شد. فرآیند باز طراحی سازه مورد نظر با بکارگیری سیستم سازه ای سقف وافل دک دو طرفه انجام شد.سپس مقدار بتن مصرف شده در اثر بکارگیری سیستمهای سازه ای دال دوطرفه و وافل دک دوطرفه برآورد شد. در نهایت میزان آلاینده CO2 تولید شده در اثر بکارگیری دو سیستم سازه ای سقف محاسبه گردید.براساس نتایج بدست آمده، در اثر تغییر سیستم سازه ای سقف، حدود 800000 کیلوگرم در مصرف بتن صرفه جویی میشود. همچنین براساس محاسبات انجام شده از انتشار حدود 800 تن آلاینده CO2 جلوگیری شود.