تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیک و پپتید بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و نمره قوام مدفوع بره های شیرخوار زل

در این مطالعه تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیک و پپتید بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و نمره قوام مدفوع بره های شیرخوار زل در قالب یک طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل3×2 روی 36 راس بره شیرخوار نر زل در سن 10 روزگی با میانگین وزن 53/0±4/4 کیلوگرم به مدت 70 روز مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل 1) تیمار شاهد (بدون پری بیوتیک و پپتید)، 2) تیمار حاوی صفر گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، 3) تیمار حاوی 5/1 گرم پری بیوتیک و صفر گرم پپتید، 4) تیمار حاوی 5/1 گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، 5) تیمار حاوی 3 گرم پری بیوتیک و صفر گرم پپتید و 6) تیمار حاوی 3 گرم پری بیوتیک و 2 گرم پپتید، روزانه به ازای هر راس دام آزمایشی در جایگزین شیر مصرفی بودند. نتایج میانگین خوراک مصرفی و افزایش وزن روزانه بره های آزمایشی نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>p)، به صورتی که سطوح 2 گرم پپتید و 5/1 گرم پری بیوتیک دارای مقادیر بالاتری بودند. در نتایج میانگین قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی اختلاف معنی داری در ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در اثرات متقابل پپتید و پری بیوتیک وجود داشت (05/0>p). در نتایج میانگین نمره قوام مدفوع، به طور معنی داری در سطح 5/1 گرم پری بیوتیک نمره قوام کمتری مشاهده شد (05/0>p). سطح 2 گرم پپتید و 5/1 گرم پری بیوتیک به طور معنی داری صفات لاشه را بهبود بخشید. همچنین در نتایج ضریب تبدیل غذایی و ابعاد بدن اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). نتایج کلی نشان داد که سطح 2 گرم پپتید و 5/1 گرم پری بیوتیک به طور معنی داری مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و نمره قوام مدفوع در برخی از دوره های آزمایش و همچنین صفات لاشه در پایان آزمایش را بهبود داد (05/0>p).