کاربرد رویکرد تلفیقی FMEA-ANP در اولویت بندی ریسک تاخیرات انتقال محصول نیشکر به کارخانه

یکی از مهم ترین ریسک های موجود در عملیات انتقال محصول نیشکر تاخیرات به وجود آمده در این فرآیند می باشد. این تاخیرات می تواند اثرات مخربی بر افت کمی و کیفی محصول داشته باشد. مدیریت این تاخیرات با استفاده از تکنیک های مدیریت ریسک و حذف فاکتورهای ریسک پذیر می تواند گامی موثر در جهت افزایش بهره وری فرآیند انتقال محصول نیشکر به کارخانه از طریق حداقل سازی مدت زمان بین برداشت نیشکر و آغاز مرحله فرآوری باشد. در این پژوهش پس از بررسی عوامل تاخیر شامل خرابی کارخانه، خرابی تراکتورهای در صف، تصادف و واژگونی آن ها و تغییر شیفت با استفاده از روش FMEA-ANP مشخص گردید که خرابی کارخانه مهم ترین و تاثیرگذارترین عامل تاخیر در عملیات انتقال نیشکر به کارخانه می باشد. سپس به بررسی دقیق علت های خرابی کارخانه پرداخته شد. با استفاده از نظرات کارشناسان خبره مشخص گردید که به ترتیب خرابی آسیاب کارخانه و پس از آن نوارنقاله ها مهم ترین علل تاخیر می باشد. از بین نوارنقاله ها نیز بیشترین خرابی مربوط به نقاله ورودی به آسیاب اول بود. بنابراین با پیاده سازی سیستم نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه در کارخانه و به خصوص در بخش آسیاب می توان انتظار داشت که تا حد قابل توجهی بتوان از توقفات احتمالی پیشگیری کرد. علاوه بر این، تلاش جهت تطابق ظرفیت برداشت نیشکر و ظرفیت تحویل کارخانه می تواند در کاهش زمان بین برداشت نیشکر و آغاز مرحله فرآوری موثر باشد.