بررسی تغییرات بلندمدت وسعت مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند در رویشگاه های مانگرو ایران (مطالعه موردی: رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان)

اکوسیستم های مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند مجاور آن ها خدمات اکوسیستمی گوناگونی را ارائه می دهند که نقش مهمی در پایداری اکوسیستم ساحلی بر عهده دارد و بر هم خوردن تعادل میان این دو اکوسیستم سبب افت کیفیت این خدمات می شود. ازاین رو بررسی تغییرات بلندمدت رخ داده در گستره این دو اکوسیستم می تواند به ارائه راهکارهای لازم برای حفظ تعادل و خدمات اکوسیستمی آن ها کمک نماید. لذا هدف این مطالعه نیز بررسی تغییرات ایجادشده در گستره مانگروها و جوامع گیاهی شورپسند موجود در رویشگاه های مانگرو استان هرمزگان در یک دوره زمانی بلندمدت است. بدین منظور با تجزیه وتحلیل تصاویر ماهواره ای، گستره این دو نوع پوشش گیاهی در مقاطع زمانی 1986، 2000 و 2016 نقشه سازی شد و تغییرات آن طی زمان موردبررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که به علت کاهش قابل توجه درروند افزایش وسعت مانگروها در زون های رویشگاهی گوناگون، وسعت مانگروهای استان طی دوره 30 ساله (1986 تا 2016) تنها به میزان 17 هکتار افزایش یافته است و در همین دوره، جوامع گیاهی شورپسند دارای افزایش وسعت قابل ملاحظه ای بوده اند (در حدود 9270 هکتار). درواقع می توان گفت که عوامل محیطی گوناگونی مانند تغییرات اقلیمی، ژئومورفولوژی و هیدرولوژی محلی و نیز فعالیت های انسانی سبب محدودسازی روند توسعه مانگروها، ایجاد شرایط مناسب برای توسعه جوامع گیاهی شورپسند و افزایش وسعت آن ها در رویشگاه های استان هرمزگان در طول این دوره شده است.