کارایی انرژی در استان های ایران: تحلیل پوششی داده ها

هدف اصلی این پژوهش ارزیابی و مقایسه کارایی انرژی 30 استان ایران با بهره گیری از رویکردهای مختلف تحلیل پوششی داده ها و نیز روش اندرسون و پترسون طی دوره 1388-1392 می باشد. برای این منظور از ترکیب داده های مختلف ورودی (شامل مصرف کل انرژی،نیروی کار، موجودی سرمایه، مصرف سوخت های فسیلی و مصارف تجدید پذیر) وخروجی های اقتصادی(شامل تولید ناخالص داخلی، ارزش افزوده بخش صنعت وخدمات)، برای ارزیابی و رتبه بندی کارایی انرژی استان ها استفاده شده است. نتایج برآورد مدل، حاکی از بالاتر بودن میزان کارایی مدل هایی است که مصرف انرژی و خروجی های اقتصادی را به شکلی جامع ((مدلM4) برخلاف مدل های ساده در نظر گرفته اند. همچنین بررسی شاخص مالم کویئست (MI) در بین استان های ایران نشان دهنده بهبود کارایی در استان های اصفهان، تهران، بوشهر، ایلام، خراسان رضوی، خوزستان، قزوین، مرکزی، کهگیلویه و بویراحمد و هرمزگان است.  بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، مهمترین پیشنهاد سیاستی پژوهش به سیاستگذاران و برنامه ریزان انرژی آن است که با تنطیم سیاست های حمایتی از بخش های خاص اقتصادی و یا گسترش منابع انرژی، به جانشینی مصرف منابع تجدید پذیر به جای مصارف سوخت های فسیلی مبادرت ورزیده و از طریق تغییر ساختار اقتصاد به بهبود کارایی انرژی در استان های کشور کمک نمایند.