بررسی تاثیر انتخاب سنسورهای مختلف بر عملکرد مشاهده گر در سیستم تعلیق خودرو براساس آنالیز درجه مشاهده پذیری

در این مقاله به بررسی تاثیر انتخاب سنسورهای مختلف بر عملکرد مشاهده گر در سیستم تعلیق خودرو پرداخته شده است. برای این منظور از مفهوم درجه مشاهده پذیری برای توصیف کمی شدت و ضعف مشاهده پذیری استفاده شده و در این راستا روش جدیدی برای تعیین درجه مشاهده پذیری سیستم های خطی ثابت با زمان، توسعه داده شده است. در روش پیشنهادی، درجه مشاهده پذیری بر مبنای فاصله سیستم از مجموعه سیستم های هم مرتبه و مشاهده ناپذیر تعریف می شود. بزرگ بودن فاصله به معنی مشاهده پذیری قوی، کوچک بودن فاصله به معنی مشاهده پذیری ضعیف و صفربودن فاصله نشان دهنده مشاهده ناپذیری سیستم است. با توجه به اینکه فاصله سیستم از حالت های مختلف مشاهده ناپذیری به صورت جداگانه تعیین می شود، امکان بررسی همه جانبه مشاهده پذیری و تاثیر انتخاب خروجی بر عملکرد مشاهده گر فراهم می شود. در ادامه، تحلیل مشاهده پذیری سیستم تعلیق براساس روش پیشنهادی، انجام شده و تاثیر خروجی های مختلف بر عملکرد مشاهده گر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که با افزایش درجه مشاهده پذیری برای دستیابی به سرعت یکسان در مشاهده گر، بهره مشاهده گر کاهش می یابد و کاهش بهره مشاهده گر باعث کاهش حساسیت تخمین به نویز و خطای اندازه گیری سنسورها می شود که به تبع آن دقت تخمین در حضور خطای اندازه گیری سنسورها افزایش می یابد. همچنین با یک بررسی مقایسه ای نشان داده شد که برخلاف معیارهای قبلی که فقط جنبه خاصی از مشاهده پذیری را مد نظر قرار می دادند، روش پیشنهادی جامع تر و واقع بینانه تر است و نتایج به دست آمده از معیارهای قبلی به راحتی از روش پیشنهادی قابل دستیابی هستند.