گفتمان آشوب در نظام بی گوشی/ نقدی بر گوش درد قرن چهارده هجری بر اساس خوانشی پست مدرن

پژوهش حاضر به نقد کتاب گوش درد قرن چهارده هجری اثر عباس حبیبی بدرآبادی پرداخته است. بنا بر مطالعه این اثر و نقد آن بر اساس خوانشی پست مدرن، این گونه استدلال شده است که نویسنده با ایجاد یک ژانر ادبی- اجرایی به نام «فرمحتوا» در راستای گشودن فضای شعر پارسی گام موفقی برداشته و از طریق براندازی نظام تفکر ارتجاع ادبی و خلق فرمی مناسب که بتواند به بهترین وجه در خدمت محتوا قرار بگیرد، حرکت قابل توجهی به سوی مفهوم پست مدرن و بومی کردن آن از طریق ایجاد سازگاری با فرهنگ معاصر سرزمین خود داشته است. این پژوهش، در حوزه ادبیات پست مدرن با تکیه بر آرای متفکرانی چون ژان فرانسوا لیوتار، ژان بودریار، ژاک دریدا و میشل فوکو شکل گرفته است.