شناسایی قابلیت های کلیدی آینده نگاری سازمانی در بانک ها و موسسات مالی ایران

آینده پژوهی در سازمان که با عنوان آینده نگاری سازمانی شناخته می شود، یکی از حوزه های موردبحث در آینده پژوهی و مدیریت استراتژیک است. آینده نگاری، سازمان ها را قادر می سازد تغییرات بنیان برافکن آینده را شناسایی کنند و بتوانند پاسخ های مناسب و نوآورانه به منظور حفاظت از خود در برابر این تغییرات و بقا در بلندمدت طراحی کنند. فرآیند آینده نگاری در صنعت بانکداری را می توان به عنوان مجموعه ای از خصوصیات کلیدی دانست که بر ماهیت خاص آن تمرکز داشته و آن را از دیگر ابتکارات در بانک ها متمایز می سازند. هدف مقاله حاضر درک تفاوت های قابلیت های آینده نگاری بانک ها و موسسات مالی ایران در اجرای بالقوه پروژه های آینده نگاری راهبردی بر اساس مدل قابلیت پالیوکایت و همکاران (2014) است. این پژوهش از پیمایش رایانامه ای استفاده کرده که در آن رایانامه ها برای مدیران و کارشناسان ارشد طرح و برنامه بانک ها ارسال شدند. داده های دریافتی به لحاظ آماری با استفاده از روش تحلیل خوشه ای و آزمون یومان ویتنی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج معنادار آماری به دست آمده در این پژوهش، تعیین و درک تفاوت ها در میزان قابلیت بانک ها برای اجرای برنامه های آینده نگاری راهبردی را میسر می سازد. یافته های پژوهش جاری به میزان قابل توجهی درک ما از آمادگی و قابلیت اجرای پروژه های آینده نگاری سازمانی در صنعت بانکداری را افزایش می دهد، به طوری که قابلیت های آینده نگاری بانک های دسته اول نسبت به سایر بانک ها در دو بعد قابلیت های انتخاب استراتژی و قابلیت های یکپارچه سازی بیشتر است ولی در بعد قابلیت های پویش محیطی نسبت به سایر بانک ها کمتر است.