بررسی ارزش تشخیصی معیارهای سونوگرافی لگنی در تشخیص بلوغ زودرس دختران شهر مشهد

بلوغ زودرس می تواند پیامدهای جسمانی و روانی مهمی به دنبال داشته باشد، در حالی که شناسایی و درمان به موقع آن می تواند از این تبعات جلوگیری کند. در حال حاضر تست تشخیصی بلوغ زودرس مرکزی، تست تحریکی آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین می باشد که با توجه به محدودیت ها و تهاجمی بودن آن، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش تکمیلی سونوگرافی لگنی به عنوان روشی غیرتهاجمی و کم هزینه در تشخیص بلوغ زودرس انجام شد. این مطالعه مقطعی در سال 1397 بر روی 15 نفر از دختران زیر 8 سالی که توسط والدین خود با شکایت بروز صفات ثانویه جنسی به درمانگاه غدد اطفال بیمارستان قائم و امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. علاوه بر اندازه گیری قد و وزن و محاسبه شاخص توده بدنی، افراد تحت آزمایش با تست تحریکی آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین قرار گرفتند. دختران با سطح LH بیشتر یا مساوی 5 واحد بر لیتر جهت انجام سونوگرافی لگنی به بخش رادیولوژی بیمارستان امام رضا (ع) ارجاع و از طریق شکمی با مثانه پر دستگاه فیلیپس با پروب 5-2 مگاهرتزی توسط متخصص رادیولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. طول و عرض و ارتفاع رحم، حجم رحم و طول و عرض و ارتفاع و حجم تخمدان ها اندازه گیری و اعداد حاصله با سونوگرافی 15 نفر به عنوان گروه شاهد مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی تست و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. بین دو گروه مورد و شاهد از نظر تمام معیارهای سونوگرافی اختلاف معناداری وجود داشت (001/0=p)، به جز معیار مربوط به دیامتر عرضی تخمدان چپ که بین دو گروه اختلاف معناداری نداشت (102/0=p). بهترین معیار در بین معیارها، حجم تخمدان راست (با 871/0= سطح زیر منحنی) و پس از آن حجم رحم (با 864/0= سطح زیر منحنی) و بعد از آن طول رحم (با 851/0= سطح زیر منحنی) تعیین گردید. سونوگرافی را می توان به عنوان یک روش مفید کمکی در تشخیص بلوغ زودرس مرکزی در دختران در نظر گرفت. هرچند بررسی بیشتر بر روی جمعیت های بزرگ تر نیاز است تا صحت این روش تایید گردد.