اثرات آنتی اکسیدانی منگنز بر اسپرم انسانی تیمار شده در شرایط مختلف: مقایسه با روی، نیکل و ترولوکس

انواع مشتقات فعال اکسیژن،ROS، بعنوان یکی از عوامل ایجاد ناباروری در مردان شناخته می شوند. تولید فزاینده ROS در سلولها منجر به پراکسیداسیون چربی ها (LPO) و غیر فعال شدن سلولها بویژه اسپرمها واجد غشایی مملو از اسید چرب غیر اشباع، می گردد. در مطالعه حاضر توان آنتی اکسیدانی منگنز در راستای غلبه بر روند LPO (القا شده توسط کمپلکس فرو- اسکوربات و نیکوتین) در برابر روی، نیکل و ترولوکس (مشابه محلول در آب ویتامین E) مقایسه گردید. جهت مقایسه از روش اسپکتروفوتومتری سنجش غلظت مالون دی آلدئید(MDA) تولید شده در محیط استفاده شد. فعالیت گلوتاتیون -S ترانسفراز یا GST نیزبا سنجش مقدار کونژوگه (مزدوج) CDNB-GSH تولید شده در محیط مورد ارزیابی قرار گرفت.آزمایش تورم هایپواوسموتیک نیز جهت بررسی استحکام غشا انجام شد. روش آماری مورد استفاده آزمون -t استیودنت بود. نتایج نشان می دهد که افزودن یونهای فلزی بویژه منگنز به محیط واکنش موجب افت مقدار MDA و نیز کاهش فعالیت GST گردید. منگنز در میان دیگر یونهای فلزی (با توجه به ki کمتر)، و پس از ترولوکس،از پتانسیل آنتی اکسیدانی بهتری برخودار بود. کاهش فعالیت GST و نیز افزایش اسپرمهای متورم، و نیز بهبود قدرت تحرک اسپرمها در حضور یونهای فلزی کمیاب موید فروکش سازی روند LPO در عناصر غشایی اسپرمهاست که به نوبه خود مانع از بروز ناباروری می شوند. در این راستا می توان از منگنز در بهبود شرایط عمل در انواع ART نظیر لقاح خارج رحمی و تزریق درون سیتو پلاسمی اسپرم یا ICSI استفاده ای ویژه و بهینه نمود.