برآورد حداکثر بارندگی محتمل در شرایط کمبود آمار و اطلاعات: مطالعه موردی، شرق استان هرمزگان

سازه های بزرگ آبی همانند سدها بر اساس مقادیر حدی و شرایط استثنایی طراحی می شوند و حداکثر بارندگی محتمل (PMP) از جمله مهم ترین معیارها در طراحی بر اساس این شرایط می باشد. تعیین مطلوب PMP بر اساس روش های سینوپتیک است که اتکاء به آمار و اطلاعات گسترده از محدودیت های آنها می باشد. بدین منظور روش های آماری تدوین شده که محاسبات PMP را تنها با آمار حداکثر مقادیر بارندگی به انجام می رساند. روش های موسوم به روش اول و دوم هرشفیلد از این نمونه هستند. هدف این تحقیق محاسبه PMP در شرایط مواجه با کمبود آمار و اطلاعات است و بدین منظور دو روش فوق الذکر بکار رفته و نتایج با هم مقایسه شده اند تا بتوان دقت روش های آماری و نکاتی را که در کار با آنها باید مدنظر قرار گیرد، ارزیابی نمود. منطقه مورد استفاده برای این تحقیق شرق استان هرمزگان در نظر گرفته شده که همواره مورد هجوم طوفان های عظیمی بوده، که طوفان بهمن 1371 از شدیدترین آنها بوده است. از آنجا که روش همگرایی (سینوپتیک) از دقت بالایی برخوردار می باشد، نتایج حاصل از روش های آماری با روش همگرایی مقایسه شده اند. مقایسه این نتایج نشان می دهد که PMP های برآورد شده بر اساس روش اول هر شفیلد به مراتب بیشتر از روش همگرایی می باشد. ارقام حاصل از روش دوم تا حدی تعدیل شده و نتایج روش دوم هر شفیلد با حذف مقادیر خارج از مرز به مقادیر حاصل از روش همگرایی بسیار نزدیک شده اند.