درآمدی روشمندانه بر چارچوب های نظری جامعه شناسی اسلامی

این مقاله می کوشد فقر نظری موجود در دستاوردهای جامعه شناسی را بیان کند و با جست و جوی علل اصلی این امر، دلیل اصلی پیشرفت غربیان را در این زمینه بنمایاند؛ همچنین از صاحب نظران اسلامی می خواهد که نباید تلاش برای جبران کمبود خود در زمینه این فقر، ما را به مشکلی دچار کند که خطر آن از خود مسئله اصلی یعنی نقد اقتباس نظریات غربی کمتر نیست و در نهایت زمینه گسست معرفتی را پدید آورد؛ البته نباید افراط در اقتباس نظریات غربی، زمینه تقلید و وابستگی معرفتی را پدید آورد.
در نتیجه راهبرد منطقی موجود در این باره، مواجهه و تعامل آگاهانه با این گونه نظریات و بیان ارتباط اصیل و منطقی میان فکر و واقعیت (عالم واقع) است. از سوی دیگر جامعه شناسی اسلامی بر پایه عقلانیت سننی (مبتنی بر سنت های الاهی) می کوشد تا نشان دهد که قوانین و قواعد تغییرناپذیری بر حرکت تاریخ و جامعه حاکم است که در صورت فهم و درک آن ها می توان به نقش انسان در جامعه و تاثیر جامعه بر فرد پی برد. محور اساسی مؤلف برای تبیین دیدگاه های اسلامی درباره جامعه شناسی اسلامی، آرای مرحوم «علامه محمدباقر صدر» و «استادمرتضی مطهری» است.