بررسی تنوع ژنتیکی شنبلیله های چند ساله با استفاده از الکترفورز پروتئینهای ذخیره بذر

تنوع ژنتیکی پایه و اساس اصلاح گیاهان محسوب می شود که گزینش گیاهان با خصوصیات مطلوب و یا انتقال صفات به گیاهان را امکان پذیر می سازد. یکی از راه های مطالعه وجود تنوع ژنتیکی میان گونه های گیاهی، استفاده از روش الکتروفورز پروتئینهای ذخیره ای بذر می باشد. در این مطالعه جهت تعیین تنوع ژنتیکی جمعیتهای شنبلیله چند ساله، نمونه های بذر ارسالی از بانک ژن منابع طبیعی وابسته به موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع (6 جمعیت) همراه نمونه های بذر استان فارس (2 جمعیت) مورد ارزیابی قرار گرفتند.
الکتروفورز پروتئین ذخیره ای بذرها با استفاده از روش SDS-PAGE انجام گردید. براساس نتایج بدست آمده، 16 باند متفاوت روی صفحه ژل آکریل آمید ظاهر شد که الگوی نواری پروتئینها در برخی گروه ها مشابه و در برخی دیگر کاملا متفاوت بودند. به طور کلی بیشترین باندها مربوط به ژنوتیپهای شماره 7271 و 770 و کمترین باندها مربوط به ژنوتیپهای 120 و 460 می باشد. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ایاین جمعیتها نیز در مجموع 4 خوشه را مشخص نمود. نمونه هایی که در ژل الکتروفورز دارای الگوی نواری تقریبا مشابهی بودند در تجزیه خوشه اینیز در یک دسته قرارگرفتند. با مقایسه میزان قرابت ژنتیکی جمعیتها تشابه میان نمونه ها در مجموع 29.29 درصد بدست آمد.