آیا سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران دیابت ملیتوس تیپ II با افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز و افراد طبیعی تفاوت دارد؟

هیپرهموسیستئینمی ریسک بیماری قلبی،عروقی در افراد دیابتی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه تعیین سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران دیابتی تیپ II در مقایسه با افراد کنترل و ارزیابی رابطه آن با شدت هیپرگلیسمی بود.

این مطالعه از نوع مورد شاهدی و بر روی 39 بیمار دیابتی تیپ II، 27 بیمار دچار اختلال تحمل گلوکز و 23 فرد سالم مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. همه افراد تحت معاینه بالینی قرار گرفته و بعد از حداقل 10 ساعت Fasting شبانه نمونه خون جهت اندازه گیری FPG، HbA1c، هموسیستئین، کراتینین، کلسترول، تری گلیسرید و HDL گرفته شد. میانگین سطح هموسیستئین پلاسما در 3 گروه با استفاده از ANOVA یک طرفه مقایسه شد و رابطه بین سطح هموسیستئین پلاسما و HbA1c براساس ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید.

میانگین سطح هموسیستئین پلاسما در 3 گروه با یکدیگر اختلاف معنی دار نداشت ودر افراد دیابتی نیز بین سطح هموسیستئین پلاسما با درصد HbA1c رابطه معنی داری مشاهده نشد.

به نظر می رسد ابتلای به دیابت سطح هموسیستئین پلاسما را تحت تاثیر قرار نمی دهد. همچنین بین شدت هیپرگلیسمی با سطح هموسیستئین پلاسما رابطه ای وجود ندارد.