بررسی اثر جنس بر استعداد ابتلا به بیماری آنسفالومیلیت خودایمن تجربی القا شده با پپتید MOG35-55 در موشهای نژاد C57BL/6

بیماری آنسفالومیلیت خودایمن تجربی (Experimental Autoimmune Encephalomyelitis, EAE) مدلی مشابه مولتیپل اسکلروزیس در انسان است. این بیماری را می توان با تزریق برخی از پروتئینهای مغزی به حیوان ایجاد کرد. گزارشاتی وجود دارد که جنس ماده در ابتلا به بیماری EAE مستعدتر از جنس نر می باشد. این مطالعه تعیین نقش جنس در حساسیت حیوان به بیماری انجام شده است.
در این مطالعه حساسیت موشهای نر و ماده نژاد C57BL/6 در ابتلا به بیماری EAE ناشی از تجویز میلین الیگودندروسایت گلیکوپروتئین (myelin oligodendrocyte glycoprotein) MOG35-55 مورد بررسی قرار گرفت. در هر گروه 10 سر موش در نظر گرفته شد. 200μg پپتید MOG35-55 به همراه ادجوانت کامل فروند (Fround) به صورت زیرجلدی تجویز گردید. مقدار 400 نانوگرم سم سیاه سرفه در حجم 400-300 میکرولیتر بافر فسفات در مرحله صفر و 48 ساعت بعد از ایمونیزاسیون به صورت داخل صفاقی تجویز شد. علایم و شدت بیماری روزانه ثبت گردید و شدت بیماری به صورت زیر درجه بندی گردید: عدم بیماری، 1: اختلال در حرکت دم، 2: فلج شدن دم، 3: اختلال ملایم در راه رفتن، 4: اختلال شدید در راه رفتن، 5: فلجی یک پا، 6: فلجی کامل هر دو پا، 7: فلجی کامل دستها و پاها و 8: مرگ.
نتایج بدست آمده نشان داد که تمام موشهای که پپتید MOG35-55 را دریافت نموده بودند تظاهرات EAE را نشان دادند. مطالعه برشهای تهیه شده از مغز این موشها نیز نشان از ارتشاح لنفوسیتی به بافت مغز را داشت. بین موشهای مبتلا به EAE و گروه کنترل از نظر تغییرات وزن، اختلاف قابل ملاحظه ای وجود داشت. درصد شیوع EAE در موشهای نژاد C57BL/6 صد درصد بود و تفاوتی از نظر درصد شیوع بیماری در بین دو جنس مشاهده نشد. نتایج نشان داد که روز شروع بیماری در موشهای ماده 9± 1) روز(در مقایسه با موشهای نر 11± 1) روز(سریعتر است. همچنین حداکثر شدت بیماری در موشهای ماده و نر به ترتیب 5.8± 0.4 و 4.7± 1 بود.
هر چند در زمان شروع علایم و شدت علایم کلینیکی بیماری بین دو جنس تفاوت وجود دارد ولی این اختلافات معنی دار نمی باشد.
این یافته ها بیان می کند که القا آنسفالومیلیت ناشی از پپتید MOG35-55 در موشهای نژاد C57BL/6 وابسته به جنس نیست. احتمالا تفاوت وابسته به جنس در بیماری EAE، به نوع آنتی ژن آنسفالیتوژن و گونه حیوان مورد مطالعه بستگی دارد. همچنین فاکتورها و ژنهای دیگری ممکن است در استعداد ابتلا حیوان به EAE نقش داشته باشند.