بررسی عوامل باکتریال و میزان مقاومت دارویی در عفونت خون نوزادان

عفونتهای زودرس و دیررس در نوزادان از علل شایع مرگ و میر و ناتوانی می باشد. این عفونتها عوامل سببی گوناگونی داشته و میزان مرگ و میر آنها نیز متغیر است. هدف از بررسی حاضر، تعیین عوامل باکتریال مولد عفونت نوزادان و بررسی میزان حساسیت آنها به آنتی بیوتیکهای رایج مصرفی می باشد.
طی سالهای 1382-1383، از 198 نوزاد مشکوک به عفونت اولیه در بیمارستانهای منطقه غرب مازندران نمونه خون تهیه و مورد کشت میکروبی قرار گرفت. سویه های باکتریال جدا شده به روش انتشار دیسکی و طبق دستورات کمیته بین المللی استانداردهای بالینی آزمایشگاهی (National committee for clinical laboratory standards, NCCLS) مورد ارزیابی حساسیتهای آنتی بیوتیکی قرار گرفتند.
از نوزادان مورد مطالعه 69.7 درصد پسر و بقیه دختر بودند. از این نوزادان 38 درصد حاصل زایمان طبیعی و بقیه سزارین بودند. عوامل خطر دخیل به ترتیب فراوانی عبارت بودند از نارس بودن، وزن زیر 1.5 کیلوگرم و بیماری غشا هیالین. میانگین سن نوزادان 10.53 ±1.48 روز و متوسط طول درمان 9 روز بود. 63 درصد از نوزادان به عفونت زودرس و 37 درصد به عفونت دیررس مبتلا بودند. بیشترین درصد مرگ و میر 45) درصد(مربوط به نوزادان با وزن زیر 1.5 کیلوگرم بود. استافیلوکوک کوآگولاز منفی 34.5) درصد(و کلبسیلا پنومونیه 17.2) درصد(بیشترین باکتری های ایزوله شده را به خود اختصاص می دادند. باکتری های گرم مثبت جداسازی شده بیشترین مقاومت را نسبت به کلوکساسیلین 65.5) درصد(و سویه های گرم منفی نسبت به سفالوتین 94) درصد(نشان دادند. بیشترین حساسیت باکتری های گرم مثبت به وانکومایسین 96) درصد(و سویه های گرم منفی به سیپروفلوکساسین 95) درصد(بود.
شیوع عفونتهای زودرس و دیررس در نوزادان پسر بیشتر از دختران و در نوزادان با زایمان سزارین بیشتر از متولدین با زایمان طبیعی بود. با توجه به اینکه مهمترین عامل خطر نارس بودن نوزاد)سن حاملگی بیشتر از 37 هفته(شناخته شد، لذا جهت پیشگیری از عفونتهای نوزادان پیشنهاد می شود که اولا با افزایش مراقبتهای هنگام بارداری مانع از زایمان زود هنگام شده و ثانیا با رعایت اصول بهداشتی در محیط بیمارستان از بروز عفونتهای دیررس جلوگیری شود. شیوع بالای مقاومت دارویی در سویه های ایزوله شده از دلایل عمده عدم موفقیت درمان آنتی بیوتیکی در موارد منجر به مرگ و میر می باشد.