استفاده از طب مکمل در بیماران مبتلا به سرطان

برخی از مبتلایان به بیماری های مزمن و صعب العلاج مانند سرطان گاه جهت کاهش عوارض بیماری یا پیشگیری از رشد متاستازها به طب مکمل مراجعه می کنند. هدف از این مطالعه بررسی روش های شایع مورد استفاده و تعیین فراوانی و علل مراجعه بیماران سرطانی به این گونه روش های درمانی طب مکمل است. مطالعه به صورت مقطعی بر روی 625 بیمار مبتلا به سرطان انجام شد که در مدت 10 ماه در سال 1381 به مراکز درمانی بیمارستان امام خمینی و مرکز پرتودرمانی نوین مراجعه کرده بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه نیمه ساختاری معتبر شده و با رضایت کامل از بیماران جمع آوری شد.
شرکت کنندگان در مطالعه دارای متوسط سنی 61/47 سال (انحراف معیار 1/15±) بودند. اکثر بیماران زن و متاهل بوده و تحصیلات آنها در حد دیپلم بود. فراوانی استفاده از طب مکمل در بین بیماران 35 درصد (N=219) بود. از این تعداد بیشترین استفاده از طب مکمل مربوط به دعا و شفا با 81 درصد (N=178) و انرژی درمانی به میزان 9 درصد (N=20) بود. بالاترین میزان مراجعه به طب مکمل مربوط به دستگاه گوارش (37 درصد) بود. بین سطح تحصیلات بیماران با میزان استفاده از شاخه های مختلف طب مکمل ارتباط معنی داری مشاهده شد (P<0.032). اکثر بیماران خواستار ارایه درمان های مکمل از طریق پزشک بودند (80 درصد) و نیز در این مطالعه مشاهده شد نیمی از دریافت کنندگان طب مکمل به خاطر عدم پرسش از طرف پزشک معالج، وی را در جریان درمان به وسیله طب مکمل قرار نداده اند.به نظر می رسد چنانچه برنامه ریزی دقیقی جهت آموزش پزشکان در زمینه طب مکمل و نیز بهبود بخشیدن ارتباط بین پزشکان و بیماران انجام گیرد، می توان امیدوار بود که در آینده استفاده های صحیح تر و مفیدتری از روش های طب مکمل در ایران به عمل آید و همچنین از بروز عوارض خطرناک آن جلوگیری گردد. اطلاعات به دست آمده در این مطالعه بررسی اولیه ای جهت شناسایی گوشه ای از وضعیت طب مکمل در کشور بوده و می تواند مبنایی برای دیگر مطالعات در زمینه بررسی اثر بخشی، عوارض ناشی از درمان های طب مکمل و نیز تاثیرات مفید به دنبال درمان های این رشته های درمانی باشد.